Wanneer voelen ingewikkeld is
“Voel maar wat je nodig hebt.” en “Ga naar je gevoel” en “Volg je hart“.
Dat klinkt zo vanzelfsprekend. Maar wat als voelen niet zo eenvoudig is? Wat als je lijf wel iets zegt, maar je het niet kunt verstaan?
Wat als je het verschil niet weet tussen angst en intuïtie? Tussen verlangen en loyaliteit? Wat als je al zó lang bezig bent met overleven, dat je simpelweg niet weet wat je voelt?
Over contact maken met je binnenwereld
Voelen kan ingewikkeld zijn. Zeker als je dat ooit hebt moeten uitschakelen om te kunnen functioneren.
Voor sommige mensen is dat landschap goed begaanbaar. Voor anderen is het één groot mistveld. En dat is niet vreemd.
Als je bent opgegroeid in een omgeving waarin gevoelens niet welkom waren, leer je jezelf af om te voelen. Je wordt dan goed in denken. Of in aanpassen. Of in presteren. Maar minder in voelen wat wáár is voor jou.
Wanneer voelen onveilig was
Veel mensen die bij mij komen, zijn ooit gestopt met voelen. Niet uit onwil, maar uit noodzaak. Ze moesten zich aanpassen, sterk houden, pleasen, vluchten en overleven.
Gevoel werd toen teveel. Of niet veilig. En dus kwam er een beschermlaag. Functioneel. Maar ook isolerend.
Later in het leven merken ze dat ze het contact met zichzelf zijn kwijtgeraakt. Ze voelen wél, maar weten niet wat. Of voelen pas achteraf wat er gebeurde.
Soms voelen ze helemaal niets meer. En gaan ze op routine, op ratio en op structuur. Niet omdat ze koud zijn. Maar omdat voelen ingewikkeld is geworden.
Wat is voelen eigenlijk?
Voelen is geen trucje. Geen ‘quick fix’.
Geen knop die je zomaar aan- en uitzet. Het is een subtiele lichamelijke taal. Traag en eerlijk. En soms pijnlijk.
Voelen betekent niet dat je altijd weet wat je wilt. Het betekent dat je jezelf leert waarnemen zonder oordeel. Dat je leert luisteren naar je lichaam, je impulsen en je stiltes.
Dat je leert onderscheiden: is dit van mij. Of van een ander? Ben ik bang dat er iets niet klopt, of omdat ik trouw wil blijven aan het oude?
Voelen vraagt om veiligheid. Om tijd. En om ruimte.
Systemisch werk en voelen
In systemisch werk kijken we niet alleen naar je binnenwereld. Ook naar de context waarin die gevormd is.
Je familiesysteem, je relaties, je plek in groepen. Je leert zien welke gevoelens van jou zijn. En welke je ooit bent gaan dragen voor een ander.
Soms blijkt dat je verdriet voelt dat eigenlijk bij je moeder hoort. Of dat je je verantwoordelijk bent gaan voelen voor het welzijn van een ouder. Of dat je innerlijke onrust voortkomt uit een plek die nooit helemaal van jou was.
Door zicht te krijgen op die systemische dynamieken, ontstaat er ruimte. Ruimte om wél weer contact te maken met jouw gevoel, jouw waarheid en jouw impulsen.
In mijn begeleiding
Ik werk met mensen die weten dat er iets vanbinnen niet meer klopt. Die voelen dat ze zijn vastgelopen, afgestompt, of niet meer helemaal zichzelf zijn. Maar die vaak niet weten waar ze moeten beginnen.
Voel je dat dit over jou gaat? Je bent welkom voor een kosteloze kennismaking. In alle rust.